Η Ανθρωπότητα κερδίζει τον τίτλο του Μεγαλύτερου Τέρατος στη Γη

Τί να πρωτοπεί κανείς για αυτό τον μικροσκοπικό πλανήτη, που από μακριά μοιάζει με γαλάζιο μαργαριτάρι καλυμμένο με λευκά νέφη, αλλά αν του ρίξει κανείς μια πιο κοντινή ματιά, θα δει ότι αποτελεί το σπίτι αναρίθμητων πλασμάτων; Στον αέρα φιλοξενεί λογής-λογής πλάσματα, εξοπλισμένα από τη Φύση με φτερά· από μικροσκοπικά έντομα, όπως τα κουνουπάκια που μας ρουφούν το αίμα -τέρατα, θα πουν μερικοί-, μέχρι υπερήφανα αρπακτικά, όπως τον αετό και το γεράκι. Και αυτά τέρατα είναι για μερικούς ανθρώπους, κυρίως για όσους ασκούν το επάγγελμα του κτηνοτρόφου. Γιατί ο αετός και το γεράκι γραπώνουν τα μικρότερα πρόβατα και τα κουνέλια, αν μπορέσουν, και τα παίρνουν για να απολαύσουν ένα ωραιότατο, πολυτελές γεύμα, κι ας μην πλήρωσαν ούτε με μετρητά, ούτε με πιστωτική. Εξοργιστικό. Μα τί τέρατα κι αυτά! Τα κουνούπια, βέβαια, είναι χειρότερα, γιατί, μαζί με όλων των ειδών τις μύγες, αλογόμυγες, κρεατόμυγες, και βέβαια τις μύγες τσε-τσε, αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες ενοχλήσεις για το ανθρώπινο είδος από την αρχή του κόσμου.

Κι έπειτα, είναι ο ωκεανός. Αυτός κι αν περιέχει τέρατα! Από τα μικρά, όπως τα πλαγκτόν και οι γαρίδες, που έχουν βέβαια απαίσιο πρόσωπο αλλά δε μας νοιάζει όταν τις ψαρεύουμε για να τις φάμε, και από τα μεσαία – μέδουσες, αχινοί, θαλάσσιες σφήκες, θαλάσσια φίδια, και όλα αυτά τα δηλητηριώδη είδη που μπορούν να αφανίσουν ολόκληρες ντουζίνες ανθρώπων. Τέρατα, τέρατα! Γιατί κάθε φορά που πηγαίνουμε για εκδρομή στην παραλία, να πατάμε σε κάποιον αχινό και να μας τσιμπά, μου λέτε; Για ποιο λόγο να γλιστράμε πάνω στα αηδιαστικά φύκια, και να πέφτουμε, και να κοντεύουμε να πνιγούμε (ε, καλά, μας σηκώνει κάποιος εταίρος μας στην εκδρομή, αν δει ότι έχουμε πανικοβληθεί); Και βέβαια, να μην ξεχνάμε τα μεγάλα τέρατα: τους καρχαρίες, που με τα κοφτερά τους δόντια έχουν σκίσει ανθρώπινα πόδια, έχουν κόψει χέρια, κι αυτά αν το θύμα τους καταφέρει να γλιτώσει από το να γίνει το ορεκτικό του θαλάσσιου τέρατος· ή τις φάλαινες, που είναι τόσο χοντρές και μεγάλες, ώστε φράζουν τους δρόμους των πλοίων μας και αυτά αναγκάζονται να αλλάξουν την πορεία τους! Μα δε σέβονται καθόλου τους συγκατοίκους τους;

Κι έπειτα, είναι και τα γιγάντια καλαμάρια, που από αρχαιοτάτων χρόνων έβαζαν στο στόχαστρο τα πλοία τα δικά μας, λες και δε τους αρέσει το ωραιότατο μενού με θαλασσινά που έχουν στη διάθεσή τους, και μάλιστα δωρεάν! Εμείς φταίμε, που δεν έχουμε κοστολογήσει τα πιάτα στο μενού. Μάλιστα, πρέπει να το πουν στις ειδήσεις: τόσους αιώνες τα γιγάντια καλαμάρια τρώνε δωρεάν αστακούς! Ναι, καλά ακούσατε, ΔΩΡΕΑΝ! Ενώ εμείς; Εμείς αναγκαζόμαστε να τους πληρώνουμε χρυσάφι όταν πηγαίνουμε στο εστιατόριο. Πώς και τόσον καιρό δεν υποβάλαμε μήνυση κατά των γιγάντιων καλαμαριών στο Διεθνές Δικαστήριο Καταναλωτικών Δικαιωμάτων; Και στο Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων -και Καλαμαρικών- Δικαιωμάτων;

Και δεν έφταναν τα τέρατα που υπάρχουν στον αέρα και στη θάλασσα, έπρεπε να εμφανιστούν τέρατα και στην ξηρά: οι απαίσιες κατσαρίδες, που όποιος κι αν τις βλέπει, γυναίκα ή άντρας, τσιρίζει από αηδία· οι τρομακτικές αράχνες, που με τα οκτώ άλλοτε τριχωτά και άλλοτε γλοιώδη πόδια τους, πλέκουν αυτούς τους ενοχλητικούς ιστούς παντού· τα ποίκιλα φίδια, που είτε είναι δηλητηριώδη είτε ακίνδυνα, είναι αηδιαστικά, με αυτό το απαίσιο παγωμένο και γλιστερό δέρμα, και δε φτάνει που το φοράνε, μόνο το αλλάζουν και κάθε τόσο, γεμίζοντας τον τόπο με σκουπίδια. Και δεν τα καθαρίζουν! Ντροπή! Μα υπάρχει άλλο τέτοιο αναίσχυντο τέρας, το οποίο δεν καθαρίζει τα σκουπίδια του; Ναι, αυτά τα κοπρόσκυλα, που αφήνουν τα περιττώματά τους στο δρόμο και επιπλέον δε μας αφήνουν να κοιμηθούμε με το γάβγισμά τους! (Τί, τον άνθρωπο περιμένατε;) Να μη μιλήσουμε για τις τίγρεις, τις αρκούδες και τα λιοντάρια, για τα οποία ο άνθρωπος αποτελεί εκλεκτή σπεσιαλιτέ. Και μάλιστα, οι αρκούδες παίρνουν μέλι από τις μέλισσες, οι οποίες επιτρέπουν στην αρκούδα να το πάρει, αλλά στον άνθρωπο δε το δίνουν οικειοθελώς! Άκου εκεί, υπάρχει πολύ μεγάλη ζήτηση και είναι πέρα από τις δυνατότητές μας! Ή, ακόμα χειρότερα, δικό μας είναι το μέλι, γιατί να σας δίνουμε λογαριασμό; Τέρατα, αυτό είναι, τέρατα!

Ποιο είναι όμως το μεγαλύτερο τέρας από όλα; Μήπως τα βακτήρια και τα άλλα πλάσματα του μικρόκοσμου, που κάθε χρόνο προσβάλλουν εκατομμύρια εκπροσώπους του είδους μας; Μήπως τα καταπράσινα δέντρα, που φυτρώνουν στη μέση, εκεί που θέλουμε εμείς να χτίσουμε τα ωραία μας σπίτια; Ή μήπως τα ξεδιάντροπα περιστέρια, που μας εκτοξεύουν κουτσουλιές όπως τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα εκτοξεύουν βλήματα – δηλαδή πόλεμο έχουμε; Μήπως πάλι είναι οι μπαμπουίνοι, που δεν ντρέπονται καθόλου -μα καθόλου πια!- και μας δείχνουν με τόσο προσβλητικό τρόπο τα οπίσθιά τους;

Μήπως, όμως, ξεχάσαμε και κάποιον άλλο από τη λίστα; Για να σκεφτούμε καλά…

Μήπως κάποιος είναι τόσο ανίδεος, τόσο ιερόσυλος, τόσο προσβλητικός, τόσο ειδεχθής και ανήθικος, που του αξίζει να λάβει τον τίτλο του Μεγαλύτερου Τέρατος πάνω στη Γη; Και όπως στα καλλιστεία κρεμούν τα κομμάτια υφάσματος που γράφουν πάνω "Miss Hellas" έτσι και σε αυτόν που θα κερδίσει τον τίτλο με την αξία του, να φτιαχτεί ένα πανό, στο οποίο θα αναγράφεται: "Greatest Monsteron Earth for the Eternity", για να μην μπορεί να απαλλαγεί από αυτόν. Έτσι, γιατί θα είναι αδύνατον.

Ποιος κυνηγάει όλα τα άλλα είδη, είτε για τροφή, είτε επειδή αυτά αποτέλεσαν την αιτία για το χαμό ατόμων του είδους του, είτε για να φτιάξει ωραίες κροκοδιλέ τσάντες και γούνινα παλτά; Ποιος κόβει και καίει δάση καθημερινά, είτε για να παράγει ενέργεια από την καύση των ξύλων, είτε για την παραγωγή χαρτιού, είτε για το κτίσιμο κατοικιών; Ποιος χρησιμοποιεί άλλα είδη για να πειραματιστεί με διάφορα φάρμακα και επικίνδυνες ουσίες; Ποιος χρησιμοποιούσε τον ίππο με τρόπο ατιμωτικό για τη μεταφορά του, ενώ τώρα με τα αυτοκίνητα μολύνει την ατμόσφαιρα; Ποιος είναι υπεύθυνος για μια από τις μεγαλύτερες μαζικές εξαφανίσεις ειδών που έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει; Ποιος είναι υπεύθυνος για την παγκόσμια υπερθέρμανση, και ποιος, για να καλύψει τις ανάγκες του σε ενέργεια, έχει χτίσει εκατοντάδες ρυπογόνα εργοστάσια;

Μήπως τελικά ο άνθρωπος αξίζει να λάβει τον τίτλο του Μεγαλύτερου Τέρατος πάνω στη Γη; Μήπως εμείς, ο καθένας μας, θα πρέπει να πάρουμε ένα κομμάτι πανί όπου θα αναγράφεται ο τίτλος που επάξια έχουμε κερδίσει, και να το φορέσουμε, δείχνοντάς το με καμάρι; Ναι, καλή ιδέα. Θα φορέσουμε και ένα στέμμα, αφού θα είμαστε βασιλιάδες της καταστροφής, και θα το επιδεικνύουμε με καμάρι στο υπόλοιπο ζωικό βασίλειο – και στο λιοντάρι. Χε, χε! Το λιοντάρι δεν είναι πια βασιλιάς των ζώων, εμείς είμαστε!

Όμως επειδή ο λύκος δε θα πει ποτέ ότι έφαγε τα πρόβατα, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα διεκδίκησης του τίτλου από τον homo sapiens sapiens. Γιατί ο homo sapiens sapiens δε θα κατηγορήσει ποτέ τον εαυτό του. Και όλο ψάχνουμε να βρούμε κάπου αλλού τις αιτίες της επερχόμενης καταστροφής, η οποία φαίνεται να πλησιάζει όλο και περισσότερο. Έχουμε και λέμε: ότι τάχα η ηλιακή δραστηριότητα έχει αυξηθεί και για αυτό το λόγο παρουσιάζεται αυτή η εξωφρενική αύξηση της θερμοκρασίας και των ακραίων καιρικών φαινομένων, ή ότι έχει δήθεν αυξηθεί η ηφαιστειακή δραστηριότητα ή και ότι περνάμε από μια μικρο-παγετώνια σε μια μεσοπαγετώνια περίοδο – αν είναι δυνατόν! Ή, ακόμα χειρότερα, ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά σε τί κατάσταση έχει περιέλθει ο πλανήτης εξαιτίας του ανθρώπου, ρίχνουμε το φταίξιμο στις κυβερνήσεις και στους μεγαλοεπιχειρηματίες, ξεχνώντας ότι αν το θελήσουμε πραγματικά μπορούμε να τους αναγκάσουμε να σεβαστούν περισσότερο το περιβάλλον. Όμως το θέλουμε και εμείς το αυτοκίνητο, για να πηγαίνουμε βόλτα… Θέλουμε και φως, και ηλεκτρικό φούρνο, και τηλεόραση, και υπολογιστή, και θερμοσίφωνα, και κεντρική θέρμανση, και ένα σωρό κατασκευάσματα της ανθρώπινης τεχνολογίας και της βιοτεχνίας, κατά τη διαδικασία παραγωγής των οποίων χρησιμοποιήθηκαν τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Ή, ακόμα χειρότερα από πριν, είμαστε πάντα ενήμεροι για το περιβάλλον και γνωρίζουμε πως σε όλη την υφήλιο η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει επιφέρει δραματικές αλλαγές, αλλά αν έρθει η ώρα να πούμε κάτι σχετικό, κάνουμε τα στραβά μάτια και λέμε ότι αυτά συνέβαιναν πάντοτε… Ή, τρισχειρότερα, δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα, και προβάλλουμε διάφορες αφορμές για να απαλλαγούμε από το βάρος της ευθύνης.

Για αυτό και είναι προτιμότερο να θέσουμε κάποιον άλλο ως κριτή για τις ανόσιες πράξεις μας. Και επειδή όλοι όσοι ζούμε πάνω σε αυτό τον πλανήτη είμαστε υποψήφιοι για τον τίτλο του Μεγαλύτερου Τέρατος πάνω στη Γη, το πιο δίκαιο θα ήταν να ζητήσουμε από κάποιον εξωγήινο -μη μου πείτε πως ακόμη και αυτοί είναι τέρατα!- να αναλάβει αυτό το βαρύτατο αλλά υψίστης σημασίας καθήκον. Εσείς ξέρετε κανέναν;